Linda~ Mijn man en ik zijn inmiddels 18 jaar samen en we hebben door de jaren heen al heel wat meegemaakt. In de eerste paar jaar van onze relatie maakten we al meer mee dan sommigen in heel hun leven en toch heeft dat alles ons toen dichterbij elkaar gebracht. Ik weet dat het heel cliché klinkt maar ik kan er nu eenmaal niets anders van maken want dan zou ik liegen. Op het moment dat we een relatie kregen “kende” ik hem eigenlijk een beetje via een goede vriend van ons. Hij stond echter bij velen bekend als “de broer van…”. Velen weten het niet maar mijn man heeft niet alleen een oudere zus, hij had ook een jongere zus. Zij zat in dezelfde klas als mijn zus en zij waren bevriend met elkaar. Helaas sloeg het noodlot toe en is zij op 15-jarige leeftijd overleden. Dat sloeg bij iedereen in als een bom, vooral bij hun thuis. Toch begreep niet iedereen hun verdriet maar de tijd heeft jarenlang stil gestaan voor hun ouders tot ze beetje bij beetje weer verder gingen voor zo ver dat mogelijk was dan. Het is voor mij niet mogelijk om me voor te stellen hoe het moet voelen om je kind te verliezen. Nou ja dat zeg ik wel maar de tweeling dreigde met 24 weken geboren te worden waarbij ze bijna zeker zouden overlijden vanwege het feit dat ze echt veel te vroeg waren. Hoewel het totaal niet te vergelijken is voelde ik toen al intense pijn bij het idee om überhaupt beide kinderen te verliezen. Dus wat mijn schoonouders gevoeld moeten hebben en nog voelen is iets waar ik geen weet van heb. Hoewel we vele boeken hebben mogen recenseren heb ik er dit keer een gekregen die alle aandacht moet krijgen. Het is er een uit duizenden voor iedereen die te maken krijgt of heeft gekregen met verlies en rouwverwerking.
Op pad met verdriet
In het boek maak ik kennis met Julie, moeder van 2 kinderen. Helaas is Marie er niet meer, zij heeft een oneerlijke strijd niet mogen winnen. Het is inmiddels 10 jaar geleden dat Marie overleden is en in het boek neemt Julie je mee om een kijkje te nemen hoe het er in die tijd binnen het gezin aan toe ging. Ze blikt terug op de pijnlijke tijd en ging in gesprek met de mensen om haar heen, hoe zij dat ervaren hebben. Dit boek is ondanks het onderwerp een bijzonder boek dat je inzicht geeft in de pijn en het verdriet van mensen in rouw. Het is een zelfhulpboek zonder dat er een grote stempel op gedrukt word. Het boek leest ontzettend prettig weg en het is alsof Julie je in haar huiskamer ontvangt. Eerder al schreef Julie het boek Marie waarvan er meer dan 20.000 exemplaren verkocht werden. Daarin vertelde ze over afscheid nemen, het loslaten voor zo ver dat mogelijk is en het verdriet dat er bij kwam kijken. In op pad met verdriet kijkt ze terug op de afgelopen 10 jaar en wat het verdriet met zowel haar als met anderen gedaan heeft. Het boek is verdeeld in 3 delen, namelijk de diepte van verdriet, op pad met verdriet en de waarde van verdriet. Hoewel ik in het begin schrok van de kleinere letters en de grote stukken tekst merk je daar totaal niets van. De verhalen zijn aangevuld met prachtige illustraties die het verdriet en de ervaringen symboliseren. Het duurde even voor ik het boek uit had maar dat was meer om het af en toe even naast me neer te leggen. Het is een boek dat ik iedereen kan aanraden om te lezen aangezien het ontzettend leerzaam is. Rouw is niet alleen het verdriet hebben om mensen die overleden zijn maar zoveel meer. Ik voel me oprecht vereerd dat ik dit boek heb mogen recenseren. Dankjewel daarvoor.
Julie en haar man hebben het We Love Mariefonds opgericht. Hiermee willen ze kinderen helpen die langdurig ziek zijn of te maken krijgen met het overlijden of ziekte van een naaste. Dit alles doen ze op een laagdrempelige manier, neem zeker eens een kijkje.
Op pad met verdriet is onder andere te koop bij Bruna
Auteur: Julie de Keersmaecker
ISBN: 9789022338865
Uitgeverij: Manteau
* Voor het schrijven van dit artikel hebben we een recensie-exemplaar ontvangen *
Lifestyle Mommy's 