Recensie “De meestervervalser”

Linda~ Onze kinderen zijn opgegroeid met iets wat tegenwoordig bijna een luxeprobleem lijkt te zijn. Vanwege mijn gezondheid was ik altijd thuis en hoefden de kinderen niet naar de kinderopvang. Dat zorgde er voor dat ik tijd genoeg voor ze had om gedurende de dag met ze te spelen, spelletjes te spelen en te knutselen. Toen ze kleiner waren was het zo dat zowel Lucas als Eva dol waren op knutselen. Vooral als er verf in het spel was dan zat Lucas vaak als eerst klaar om aan de slag te gaan. Wat hebben we toch veel geknutseld met ze. Soms gaven we er zelfs een educatief tintje aan door bepaalde soorten kunst toe te voegen zoals Mondriaan. Zo maakten we bijvoorbeeld een pietje in de stijl van Mondriaan dankzij de inspiratie van MizFlurry en MamaScrapelle en door de kleuren werd het dan een vrolijk geheel. De stijl van Mondriaan kun je overigens al gauw verwerken want je kunt op die manier ook een Nijntje maken in deze stijl. Natuurlijk hebben we nog veel meer geknutseld op een educatieve manier omdat we vinden dat je ook dingen kunt leren op een leuke manier. Helaas is niet alles wat leerzaam is leuk want er zijn bepaalde dingen die kinderen moeten leren die echt niet leuk zijn. En dan heb ik het over armoede. Zoals het er nu naar uit ziet zal het alleen maar erger worden met de armoede in Nederland. Lucas en Eva weten best wel dat niet iedereen rijk is en dat er genoeg mensen in Nederland zijn die leven in armoede. Wat ze echter nog niet weten is dat je het niet altijd direct kunt zien dat iemand arm is. Dat heeft er mee te maken dat kinderen nog niet alle signalen op kunnen en hoeven te vangen. Je weet immers nooit wat er allemaal achter de deuren van huizen gebeurt en waarom mensen bepaalde keuzes (moeten) maken. Vooral het laatste blijkt maar weer uit het volgende boek.

De meestervervalser

Bilal woont met zijn moeder en jonge zusje Aya maar het is er alles behalve leuk. Nouja het wonen met mama en z’n zusje is wel leuk maar mama is veel aan het werk en dan moet Bilal op zijn zusje passen en zijn vader ziet hij nooit. Bij Bilal thuis zijn ze arm en daardoor zijn z’n schoenen stuk. Maar de rest hoeft niet te weten dat mama er het geld niet voor heeft zegt z’n moeder. Hoewel hij naar school gaat is hij ook regelmatig ‘ziek’ thuis om verschillende redenen. Kon hij mama maar helpen met geld verdienen zodat ze gauw konden verhuizen, ver weg van Gekke Gerrit. Gekke Gerrit is de eigenaar van de kroeg waar mama werkt om geld te verdienen maar hij is ook hun huisbaas. Op een dag ontmoet Bilal Sterre, een rijk meisje en ze spelen steeds vaker samen. De moeder van Sterre is de directrice van het museum. Hoewel Bilal niet van kunst houdt kan hij zelf ontzettend goed kunst na maken en hij is helaas niet de enige die dat ziet. Zodra Gekke Gerrit ontdekt dat Bilal een ster is in het namaken van kunst begint de ellende. Hij gaat Bilal chanteren om kunst na te maken en Bilal ziet geen andere keus dan Gekke Gerrit te gehoorzamen. Hij gaat zich steeds slechter voelen en kan mama niets vertellen. Sterre heeft al gauw in de gaten en probeert hem te helpen. Zal het ze lukken om van die Gekke Gerrit af te komen? Het boek leest erg prettig weg en houdt je vanaf het begin vast. Het was ontzettend spannend om te lezen dus het duurde niet lang voor het boek uit was. Dit boek is geschikt voor kinderen vanaf ongeveer 9 jaar.

De meestervervalser is onder andere te koop bij Kinderboeken.nl

ISBN: 9789021683737

Uitgeverij: Leopold

Auteur: Annemarie Jongbloed

Illustraties: Wendy Panders

* Voor het schrijven van dit artikel hebben we een recensie-exemplaar ontvangen *

Advertentie

Recensie “Vandaag ergens op Aarde”

Linda~ Hoewel we hier thuis heel erg van boeken houden in de brede zin van het woord en we op zich gauw tevreden zijn kan ik ergens ook heel kritisch zijn over boeken. Bepaalde thema’s en onderwerpen blijven ons aantrekken zoals de natuur, de Aarde en een beetje alles daar omheen. Verder zijn we dol op boeken die je uitnodigen om mee te doen zoals creatieve boeken, kookboeken en natuurlijk de boeken met allerlei soorten proefjes erin. Als we boeken ontvangen kijk ik verder dan alleen het verhaal want het is soms ook dat een boek bijvoorbeeld heel mooi is maar niet prettig in de hand ligt. Het hangt er dan wel vanaf wat de bedoeling van het boek is. Is het bedoeld om echt te lezen of alleen om naar te kijken samen? Ondanks het feit dat we ontzettend veel boeken binnen krijgen, die we uiteindelijk ook weer verder uitdelen, komt er zo nu en dan een pareltje binnen waarvan je al weet dat het je veel moeite gaat kosten om die uiteindelijk weg te geven. Eerder deze maand kwam er een boek binnen dat tot die categorie behoorde. Zodra het persbericht binnen kwam was ik al verliefd op het boek. Het is voor kinderen lastig voor te stellen dat wanneer het hier winter is het ergens anders op Aarde zomer is. Misschien lijkt het wel of er verder weinig gebeurt maar zelfs in de winter is de natuur hard aan het werk. Dit boek laat kinderen van alles zien over de hele wereld. Het is een boek dat niet alleen voor kinderen maar ook voor volwassenen erg bijzonder is om door te bladeren.

Vandaag ergens op Aarde

De grootte van het boek verrast me als ik het boek uitpak maar daar kom ik meteen van terug zodra ik het boek voor het eerst open. De kaft voelt heel bijzonder aan en is afgemaakt met goudfolie waardoor het meteen een luxe uitstraling krijgt. In de inhoudsopgave kun je al lezen waar je mee naartoe wordt genomen en dan kan de reis beginnen. Het boek is opgedeeld in de maanden van het jaar en elke maand reis je naar de meest uiteenlopende plekken in de wereld. We weten van gekkigheid niet waar te beginnen want hoewel Aurora Borealis mijn favoriet is wil ik de rest zeker niet missen en dus beginnen we netjes vooraan. Ik moet meteen lachen want we beginnen in Japan en ik zie iets wat ik al regelmatig heb gezien bij Planet Earth: apen die genieten van een warm bad tussen de ijzige bergtoppen. Op elke pagina word je getrakteerd op een prachtig landschap waarbij het ene landschap nog mooier is dan het andere. Verspreid over de pagina vind je informatie over het landschap, het klimaat en de dieren die er leven. Verder leren we nog wat de dieren eten en wat zij doen in de tijd van het jaar waar we ons op dat moment bevinden. Over Engeland zelf weten we niet veel behalve dat we een keer naar Londen willen maar nu leren we dat je in Engeland bijvoorbeeld een prachtig tapijt van boshyacinten kunt vinden, wie had dat gedacht? Het boek laat verschillende magische dingen zien zoals een magische maanboog in de Verenigde Staten, waar je overigens ook terecht kunt voor een prachtige lichtshow dankzij de vuurvliegjes. Dat is iets dat we zelf alleen nog maar in films gezien hebben maar nog nooit “live”. Het boek bevat vele educatieve elementen zoals het wortelwijde web in Italië, want er gebeurt zoveel bijzonders onder de grond waar je het niet kunt zien. Er staan dingen in die ik zelf niet eens verwachtte zoals een sneeuwstorm in Afghanistan. Ik dacht altijd dat het daar alleen maar warm was, niets is minder waar dus. Het is een boek om lekker mee op de bank te kruipen na een heerlijke wandeling. Hoewel de verhalen al leerzaam zijn maken de prachtige illustraties het boek nog veel mooier. Dankzij dit boek reis je de hele wereld rond vanaf je eigen plekje thuis. Dit boek is een echte aanrader voor iedereen.

Vandaag, ergens op Aarde is o.a te koop bij Libris.

ISBN: 9789047714545

Auteur: Lucy Brownridge

Illustraties: Margaux Samson Abadie

Uitgeverij: Lemniscaat

* Voor het schrijven van dit artikel hebben we een recensie-exemplaar ontvangen *

“Autumnville”.. een diepgaande en emotionele mystery rollercoaster

Linda~ De afgelopen periode heb ik best veel achter de schermen gewerkt om de leukste items uit te proberen voor de feestdagen en de mooiste boeken te selecteren als cadeautip. Daarnaast wilden veel uitgevers natuurlijk graag dat bepaald recensies als dat mogelijk was voor de feestdagen uitgelicht werden en dat begrijp ik allemaal. Ik vertel jullie vaker dat ik me echt vereerd voel dat ik zoveel leuks voorbij zie komen dat ik met jullie mag delen. Nu is het zo dat ik daardoor mezelf nogal eens wil vergeten en dan bedoel ik om echt eens de tijd voor mezelf. Dat resulteert erin dat ik nogal druk door blijf gaan met alles waardoor mijn gezondheid weer begint te rammelen. En dus probeer ik er voor te waken en met enige regelmaat ’s avonds met een boek op de bank te verdwijnen. In de zomer vind ik het heerlijk om zo’n vrolijke vakantieboeken te lezen, van die romans die niet te zoetsappig zijn. Hoe donkerder het buiten wordt hoe liever ik juist voor een boek met meer spanning ga. Het liefst lees ik dan van die boeken die je meteen uit wil lezen en die je bezig houden. Ken je dat, van die boeken die je bijna van de bank blazen? Nu is het zo dat ik de kans kreeg om het allernieuwste boek van Rick, een oud-collega van mijn man te recenseren. Ik zeg wel boek maar het is veel meer dan dat. Het is een heel project geweest en het was het wachten meer dan waard want het is een knaller!

Autumnville

Vanaf het begin houdt de kaft me al bezig want ik vind hem prachtig. Het donkere bos met die verlichte letters, het ziet er al heel bijzonder uit en dit soort kaften trekken me aan in een boekwinkel dus pluspunten daarvoor. Het boek ligt verder prima in de hand en is niet te zwaar waardoor je er lekker mee kan zitten aan het einde van de dag. Nou ja, dat is de bedoeling want de werkelijkheid is net wat anders. Vanaf het moment dat ik in het boek begin blijft het verhaal me vasthouden. Hugo woont in Autumnville en als ik het zo lees valt daar vrij weinig tot niets te beleven. Dat is een van de redenen dat een van de Hugo’s vrienden het als doel heeft gemaakt om er zo snel mogelijk te vertrekken. Hugo en zijn beste vriend Mickey vinden het wel prima zo en willen er juist zo lang mogelijk blijven. De opa van Hugo is meer dan 40 jaar eigenaar geweest van de boekwinkel in Autumnville. Zo’n 2 jaar geleden heeft de vader van Hugo deze overgenomen van zijn vader. Op een avond mag Hugo van zijn vader zelf afsluiten. En dan begint voor mij de rollercoaster… vanuit de winkel klinkt een stem. Maar was dat echt of was het alleen in Hugo’s verbeelding? Hij heeft immers de winkel gecontroleerd en er was helemaal niemand meer. Hij besluit om thuis niets te vertellen maar daarmee houdt het niet op. Vanaf dat moment zit ik helemaal op het puntje van de bank en wil ik het liefst 50 bladzijden in 10 minuten lezen. Er gebeurt steeds meer in het verhaal en hoewel ik m’n vinger er niet op kan leggen weet ik dat het niet helemaal is zoals het lijkt. Dus zit er niets anders op dan verder lezen. Ik blijf me over sommige dingen verbazen en andere dingen waar ik in eerste instantie weinig aandacht aan besteed. Stap voor stap lijkt het mysterie zich steeds verder te ontrafelen waarbij alle emoties inmiddels door m’n lichaam gieren. Maar dan… als ik het boek uit heb zit ik nog een tijdje vol verbazing op de bank. Alles valt ineens op z’n plek en dat zag ik niet aankomen! Het verhaal is niet alleen diepgaand en mysterieus maar ook voel je de emoties in het verhaal alsof je er zelf bij bent. Het verhaal is ontzettend goed opgebouwd waardoor dingen later pas op z’n plek vallen. In een woord: Wauw! Dit boek houdt je vast en laat je al je emoties voelen. Het voelde alsof ik zelf met Hugo op zoek ging naar de waarheid waarbij je niets meer kunt doen dan je overgeven aan het verhaal. Je leeft daarnaast heel erg met Hugo maar vooral ook zijn familie mee waarbij onbegrip, woede en verdriet maar vooral spanning elkaar afwisselen in het verhaal. Er waren momenten dat ik onbewust bijna m’n adem in hield. Vooraan in het boek vind je nog een QR-code waardoor je bij de bijbehorende soundtrack komt voor de optimale beleving van het boek.

Autumnville is onder andere te koop bij Kinderboeken.nl.

Auteur: Rick Meijer

Illustrator: Sophie Pluim

ISBN: 9789021681221

Uitgeverij: Ploegsma

* Voor het schrijven van dit artikel hebben we een recensie-exemplaar ontvangen *

Recensie “De laatste helden op aarde en het kosmische kwaad”

Linda~ Momenteel ben ik helemaal in m’n element. Het weer begint al wat koeler te worden en buiten wordt het steeds herfstachtiger. Dat betekent dat je mij gelukkig kunt maken met een kop thee en een leuk boek in een hoekje van de bank. Zodra het wat kouder wordt voegen we er nog een dekentje aan toe en dat is het. Nu zul je denken.. het kan niet beter maar dat kan het nog net. Ik ben namelijk dol op kerst en op kerstboeken. Eva vindt het net als ik ook fijn om met een boek in het hoekje van de bank te kruipen en op zich maakt het thema haar niet uit maar kerst vindt ze wel erg leuk. Lucas daarentegen heeft dat niet zo, hoewel hij de laatste tijd best een aantal leuke boeken met plezier heeft gelezen. Hij vindt het gewoon prettig als boeken wat makkelijker te lezen zijn en dat snap ik wel hoor. Als lezen je net wat meer moeite kost heb je helemaal geen zin in moeilijke boeken waar je de helft niet van snapt of waar je je tong breekt over bepaalde woorden. Hij leest het liefst boeken waar wat actie in voorkomt maar vooral boeken die humor bevatten. Dit keer hebben we een boek voor hem gevonden dat toch een kerstboek is, al zul je dat in eerste instantie nog niet door hebben, en tegelijk hilarisch en spannend is om te lezen. In eerste instantie keek hij al naar de dikte van het boek en zakte de moed hem bijna in z’n schoenen. Tot hij begon met lezen…

De laatste helden op aarde en het kosmische kwaad

Voor me ligt inmiddels het vierde deel uit deze razend populaire serie. Hoewel ik er eerder nog niet over gehoord had schijnt deze serie dus al meer dan 100 weken in de New York Times Bestseller List te staan. Dat is niet het enige, de reeks kreeg ook een serie op Netflix en een eigen game voor de Nintendo Switch, hoe cool is dat? In elk geval zijn de boeken ook los te lezen en daarom gingen we graag met dit vierde deel aan de slag. Ondanks de dikte leest het boek erg prettig weg en dat is heel prettig voor een kinderboek. In het boek ga je opnieuw of voor het eerst op avontuur met de vrienden Jack, June, Quint en Dirk. Maar ze zijn niet alleen.. je komt namelijk terecht in de eerste winter na de monster-apocalyps. De monsters zijn inmiddels vrienden geworden maar van de sneeuw moeten ze niets hebben. Ze hebben er namelijk ontzettende schrik van. Op een dag krijgen de vrienden te maken met een nieuwe vijand maar in plaats van een monster is het een mens! Ze spreekt echter de taal van de slechteriken en alsof het allemaal nog niet erg genoeg is pakt ze ook nog eens het lievelingswapen af van Jack. Om de monsters goed te kunnen laten vechten zullen ze eerst van hun angst voor sneeuw en de winter af moeten. Dat pakken de vrienden op geheel eigen wijze aan, van sneeuwballengevechten tot ijsvissen. Alles wat ze proberen verloopt nu eigenlijk niet echt soepel. June verlangt heel erg naar kerst en dus zijn ze vastberaden om er dit jaar een heel bijzonder en monsterlijke kerst van te maken. Zoals ik vertelde leest het verhaal makkelijk weg en blijft het spannend. Er zitten veel momenten in dat je toch wel dubbel ligt van het lachen want die monsters zijn stiekem toch best leuk als ze zich bijvoorbeeld verstoppen in een brievenbus. De illustraties maken het boek nog leuker dan het al is dus het is een echte aanrader om dit najaar heerlijk op de bank te kruipen met dit boek. De serie De laatste helden op aarde is erg leuk als cadeautip voor de feestdagen of een verjaardag.

De laatste helden op aarde en het kosmische kwaad is onder andere te koop bij kinderboeken.nl.

Auteur: Max Brallier

Illustraties: Douglas Holgate

ISBN: 9789464530193

Uitgeverij: Condor

* Voor het schrijven van dit artikel hebben we een recensie-exemplaar ontvangen *

Recensie “Films die nergens draaien”

Linda~ De afgelopen week is het een aantal keer heerlijk weer geweest om met een boek buiten in de tuin te zitten. Hoewel het dan misschien een beetje aan de frisse kant was genoot ik toch nog van het zonnetje op mijn gezicht. Dan maar met een jas aan maar het was zonde om met dat mooie weer binnen te gaan zitten. Daarnaast is het gezond om regelmatig buiten in het zonnetje te zitten om nog wat laatste beetjes vitamine D op te doen. Als je dan nog eens getrakteerd wordt op een prachtig boek kun je spreken van een geluksmomentje. Zo zie ik dat tenminste want ik geniet sinds mijn ziek zijn van de kleine dingen in het leven. Vooral van het zonnetje op mijn gezicht in het voor- en het najaar kan ik helemaal happy worden. Naast boeken voor volwassenen recenseer ik prentenboeken maar ook jeugdboeken. Vandaag laat ik een boek zien dat diepe indruk op me gemaakt heeft en dat ik maar met moeite weg kon leggen. Het is een boek waar ook Eva zich helemaal in kan verliezen en dat snap ik volledig.

Films die nergens draaien

Enige tijd geleden kreeg ik een persbericht en na het lezen van een korte introductie over het boek wist ik het zeker: dit boek wilde ik heel graag lezen. Het boek is de winnaar van de Gouden Griffel van 2022 dus ik had hele hoge verwachtingen van het boek. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: deze verwachtingen zijn echt waar gemaakt. Het kostte me heel veel moeite om het boek niet in 1 keer uit te lezen. Het is natuurlijk dat ik daar de tijd niet voor had want het had zo maar gekund. Het boek bleef me vast houden en ik wilde alleen maar weten hoe het verder zou gaan. Het verhaal is op zo’n manier geschreven dat het bijna lijkt alsof je er zelf bij bent. Cato is een beetje een buitenbeentje omdat ze anders is dan de rest. Haar moeder is overleden op het moment dat zij geboren werd en dat neemt ze zichzelf nog regelmatig kwalijk. Ze is opgegroeid met haar vader die net zo goed tot het interieur had kunnen behoren en de bemoeizuchtige buurvrouw Cornelia. Hoe zij zich in het leven van haar en haar vader heeft gevlochten is Cato nog altijd een raadsel maar ze is er nu eenmaal. Op een dag vindt Cato een geheimzinnig kaartje van de bioscoop van ene mevrouw Mevrouw Kano. De bioscoop lijkt gesloten maar als Cato via een achteringang een kijkje gaat nemen blijkt dat deze weer open gaat en dat er iets heel vreemds mee aan de hand is. Het begrip ‘films die nergens draaien’ krijgt ineens een hele andere betekenis als Cato meegesleept wordt in een avontuur waarbij ze op zoek gaat naar haar moeder. Ze gaat op reis door de tijd en door allerlei herinneringen waarbij het soms erg aangrijpend is. Het is een prachtig boek om te lezen en een verhaal om in je hart te sluiten. Zal het Cato lukken om antwoorden te krijgen op al haar vragen? Uiteindelijk komt Cato voor een keuze te staan die zowel haar leven als dat van haar vader voor altijd zal veranderen. Welke keuze gaat ze maken?

Films die nergens draaien is onder andere te koop bij kinderboeken.nl.

Auteur: Yorick Goldewijk

Illustraties: Yvonne Lacet

ISBN: 9789021681825

Uitgeverij: Ploegsma

* Voor het schrijven van dit artikel hebben we een recensie-exemplaar ontvangen *

Recensie “Nina Tomatina”

Linda~ Pesten is iets waar ik geen goed woord voor over heb. Het maakt niet uit welke reden je er voor zou verzinnen, pesten kan en mag gewoon niet! Je schooltijd zou een leuke periode van je leven moeten zijn. Daarbij zou het belangrijkst moeten zijn hoeveel leuke en gezellige dingen je hebt gedaan met vriendjes en vriendinnetjes. Eerlijk is eerlijk, eigenlijk zou je je op school alleen maar druk hoeven maken over de berg huiswerk die je steeds mee krijgt. Helaas is dat niet de werkelijkheid want er worden heel veel kinderen gepest. Hetgeen waar ik me echter over verbaas is hoe vroeg dat al begint. Soms begint pestgedrag namelijk al bij de kleuters. Ik bedoel, hoe dan?! Die kinderen kunnen onderhand net praten en zitten al vol treitergedrag. En wat ik dan nog veel erger vind is dat een deel van de ouders het dan nog goed praat met het excuus “ach ze zijn nog zo klein”. Sorry maar daar kan ik me zo ontzettend kwaad om maken. Als je kunt pesten weet je heel goed waar je mee bezig bent. Zoals je merkt ben ik vroeger ook gepest en dat is misschien wel de reden dat het me zo aangrijpt. Nogmaals, pesten is iets dat echt niet meer mag gebeuren. Hoewel er zo nu en dan boeken verschijnen over pesten heb ik nu een exemplaar ontvangen dat door iedereen gelezen zou moeten worden.

Nina Tomatina

Dit boek gaat zoals verwacht over pestgedrag op school. Nina heeft een aantal vrienden en heeft het goed naar haar zin tot de dag dat Trina bij haar in de klas komt. In het begin lijkt ze nog heel aardig maar daar is al gauw niets meer van te merken. Trina haalt de gemeenste streken uit en kan schelden als de beste. De vrienden van Nina reageren er heel gemengd op. Kaat zou Trina het liefst het licht uit haar ogen slaan terwijl Klaas de boel steeds probeert te sussen. Het gaat van kwaad naar erger en zodra het schooltoneel op de agenda komt is het hek van de dam. In eerste instantie heeft Nina de hoofdrol maar deze is ze al gauw kwijt aan Trina. Dan besluiten ze met de hele klas een plan te bedenken om van deze pestkop af te komen. Het boek staat bol van herkenbare momenten die iedereen herkent of je nu wel of niet gepest bent. Gelukkig wordt alles wel op een luchtige en grappige manier verteld maar toch. Het verhaal draait zowel om pesten als om vriendschap. Ik heb het boek in 1 keer uitgelezen omdat ik graag wilde weten hoe de kinderen voor zichzelf op zouden komen en of de pestkop tot inkeer zou komen. Het verhaal is naast dat het herkenbaar is toch prettig om te lezen. De illustraties in het boek geven het geheel een hilarisch en luchtig effect en maken het boek helemaal af. Dit boek zou iedere school in huis moeten hebben in de strijd tegen pesten.

Nina Tomatina is onder andere te koop bij Bruna.

Auteur: Ruth Verstraeten

Illustraties: Annelies Vandenbosch

ISBN: 9789002275807

Uitgeverij: Davidsfonds – Infodok

* Voor het schrijven van dit artikel hebben we een recensie-exemplaar ontvangen *

Recensie “Vleugels van vuur – Het verborgen rijk”

Linda~ Als kind was ik dol op lezen en toen ik ouder werd vooral op bepaalde series. Op het moment dat ik naar de middelbare school ging begon de hectiek rondom Harry Potter. Ik weet nog goed hoe we telkens weer in spanning zaten te wachten tot het volgende deel uit kwam. We spaarden elke keer tot we genoeg hadden om het volgende deel te kopen dus wij letten goed op ons geld zodat we er zeker voldoende voor hadden. Het was gewoon een geweldig uitstapje naar de boekenwinkel om daar het nieuwste deel van de serie te kopen. Dat de boekhandel De Ganzenveer heette zorgde dat het helemaal in een magische stijl was. Het valt me op dat kinderen en volwassenen tegenwoordig niet meer zo enthousiast op boeken wachten als vroeger. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Het heeft vast ook te maken met de maatschappij waarin we leven en dan bedoel ik echt niet alleen het financiële deel. Hoewel voor veel mensen boeken niet eens meer betaalbaar zijn neemt een groot aantal mensen daarnaast ook niet de tijd meer om te lezen. Kun jij je nog herinneren of jij vroeger dol was op het lezen van boeken en bepaalde series? In elk geval hebben we de afgelopen tijd kunnen genieten van het derde deel in de succesvolle serie Vleugels van vuur. We begonnen toen natuurlijk met het eerste deel, Vleugels van vuur – De drakenprofetie.

Vleugels van vuur – Het verborgen rijk

Omdat het alweer een tijdje geleden was dat ik het vorige deel, Vleugels van vuur – De terugkeer van de troonopvolger heb gelezen moest ik er opnieuw even in komen. Na het lezen van de proloog wist ik weer hoe het verhaal ging. Het is een boek om je heerlijk mee terug te trekken in de herfst of de winter, op de bank met een dekentje. Wel is ook dit boek geschikt voor kinderen die goed kunnen lezen dus helaas niet voor de beginnende lezer maar dat mag de pret niet drukken. We hebben in de eerste 2 delen over verschillende draken kunnen lezen maar nog niet echt over de RegenVleugels. Zij leven apart van de rest in het oerwoud en dat is precies waar dit boek zich grotendeels afspeelt. Hoewel het vooroordeel over deze draken is dat ze ontzettend lui zijn weet Glorie wel beter. Zij is totaal anders dan de rest en dat maakt haar boos. Het boek is vanaf het begin al best spannend om te lezen. De drakenjongen hebben geen andere keuze dan om het oerwoud in te vluchten. En vanaf dat moment houdt het verhaal je vast en wil je verder lezen. Het begint namelijk al met 2 dode LeemVleugel soldaten en dan begint de ellende. Als kort daarna Zonnetje ook nog eens verdwijnt is het hek helemaal van de dam. De draken die zich in het oerwoud bevinden voldoen zeer zeker wel aan het vooroordeel aangezien zij de hele dag maar wat liggen te lamballen en luieren. Het maakt ze allemaal niet zoveel uit en niets maakt indruk op ze. Zelfs het feit dat er steeds meer draken verdwijnen maakt ze niet actiever. Hoe gaat het aflopen nu de oorlog steeds dichterbij komt?

Vleugels van vuur – Het verborgen rijk is onder andere te koop bij Bruna.

Auteur: Tui T. Sutherland

ISBN: 9789025775742

Uitgeverij: Gottmer

* Voor het schrijven van dit artikel hebben we een recensie-exemplaar ontvangen *

Recensie “De hapsnurkers in de puree”

Linda~ Eva is net als ik dol op lezen en ze leest een heel aantal boeken door het jaar heen. Lucas vindt lezen zo nu en dan ook wel leuk en leest weer totaal andere boeken. Hij houdt vooral van grappige boeken en boeken die lekker weg lezen. Dat snap ik ook wel, als lezen iets meer moeite kost moet je vooral niet met moeilijke boeken aan komen want dan is de lol er zo vanaf. Alle kinderboeken die hier binnen komen om te recenseren lees ik zelf ook even want dat wordt anders knap lastig om alleen af te gaan op de verhalen van Lucas en Eva. Laatst werden we verrast door een nieuw boek in onze brievenbus waarvan we niet eens wisten dat we die zouden krijgen. Toch is het leuk om zo verrast te worden want je weet dus niet altijd dat je iets nieuws gaat krijgen. Nog altijd voelen we ons zeer vereerd dat we al deze boeken mogen lezen en daarom maken we er anderen blij mee zodra wij klaar zijn met de boeken. Op deze manier hebben er veel meer mensen en vooral kinderen iets aan. Zo hebben we laatst een aantal boeken aan de school van de tweeling gegeven en hebben we boeken doorgegeven aan familie en vrienden. Zij zijn namelijk net als wijzelf reuze benieuwd naar de nieuwe boeken die we krijgen.

De hapsnurkers in de puree

De tekeningen op de kaft kwamen me bekend voor maar ik wist niet waarom. Op het moment dat ik naar de naam van de illustrator keek wist ik waarom. Axel Scheffler kennen we namelijk van de Gruffalo en onze familie is helemaal verzot op de Gruffalo. Achterop lees ik de vraag of we de Hapsnurkers al kennen maar het antwoord is nee. Verder lezen we dat het verschrikkelijke mensen zijn maar zo erg kunnen ze toch niet zijn? Reden genoeg om het boek eens te gaan lezen. Om eerlijk te zijn lig ik vanaf het begin al helemaal krom van het lachen. De hapsnurkers zijn echte mafketels en prettig gestoord. Wat ze allemaal toch gebouwd hebben en hoe ze hun leven leiden.. ze zijn een categorie apart hoor. Meneer en mevrouw Hapsnurker wonen namelijk in een prachtige (not) zelfgebouwde caravan die wordt getrokken door 2 schattige ezels, Klik en Klak. Verder hebben ze nog een zoon, Sunny, maar dat is niet eens hun eigen zoon want die hebben ze gewoon gejat! Gejat? Ja die hebben ze zomaar van iemand waslijn af geplukt. Het was dan wel niet de bedoeling maar het is wel gebeurd. In het boek maken we verder nog kennis met onder andere Baron Méér, Mimi de schoenlappersjongen maar die een meisje is (snap jij het nog?) en Mik Minder. Ook dat zijn een stel figuren bij elkaar. En ondanks dat Sunny zoveel mogelijk probeert om ellende te voorkomen gaat dat hem toch niet al te geweldig af. Het verhaal leest lekker makkelijk weg en de illustraties zorgen er voor dat je een nog beter beeld krijgt van de situatie. Kortom, het is een boek om te lachen, gieren, brullen.

De hapsnurkers in de puree is onder andere te koop bij Singel Uitgeverijen.

Auteur: Philip Ardagh

Illustraties: Axel Scheffler

ISBN: 9789021464459

Uitgeverij: Volt

* Voor het schrijven van dit artikel hebben we een recensie-exemplaar ontvangen *

Recensie “Hoor je mij?”

Linda~ Er zijn onderwerpen waarover al tig boeken geschreven zijn en waar je maar niet over uitgepraat raakt. Helaas zijn er ook onderwerpen waar te weinig boeken over geschreven zijn en dat is doofheid. De oma van de tweeling, mijn schoonmoeder, is doof. Ze heeft regelmatig verhalen verteld over de tijd dat ze in een doveninstituut heeft gewoond. Om eerlijk te zijn ben ik ontzettend blij dat ik dat niet heb hoeven meemaken want echt leuk klonk het allemaal niet. Vroeger was doofheid kennelijk maar iets raars en hadden mensen de grootste moeite om zich aan te passen aan de niet-horenden. Men vond blijkbaar dat niet-horenden zich aan moesten passen aan de rest van de wereld in plaats van andersom. Wij kunnen ons er niets bij voorstellen hoe dat moet zijn, hoe dove mensen zich daarbij moeten voelen. Wel is het zo dat mijn schoonmoeder geen gebarentaal geleerd heeft en dit ook niet wilde. Op zich kan ze zich best goed verstaanbaar maken als je maar de tijd neemt om naar haar te luisteren. Wel zeg ik er bij dat ik merk als ik haar een tijdje niet gezien heb, dan moet ik zelf weer even schakelen. Maar ze vertelt het rustig nog een paar keer tot je weet wat ze bedoelt en anders probeert ze het op een andere manier. Laatst kreeg ik de kans om een heel bijzonder boek te recenseren. Ondanks het feit dat Lucas en Eva 8 zijn weet ik zeker dat vooral Eva dit boek dat geschikt is voor kinderen vanaf 10 jaar goed zou kunnen lezen.

Hoor je mij?

Om maar meteen met de deur in huis te vallen heeft het boek een diepe indruk op me gemaakt. Het boek vertelt namelijk het verhaal, of eigenlijk de verhalen, van 2 tieners die doof zijn. Het bijzondere is dat deze verhalen met elkaar vervlochten zijn door het boek maar op zo’n manier dat het niet storend is en heel prettig leest. Aan de ene kant lees je de ervaringen van Freek, die in de jaren 50 net als mijn schoonmoeder op een internaat voor dove kinderen zat. Aan de andere kant lees je de ervaringen van Sterre, die in plaats van een hoorapparaat een CI heeft. Beide verhalen zijn op hun eigen manier erg aangrijpend en komen erop neer dat ze beiden buiten de boot vallen. De ouders van Freek schamen zich voor zijn doofheid en mede daardoor mag hij geen gebarentaal gebruiken omdat andere mensen dat dan zouden kunnen zien. Sterre daarentegen heeft veel zin in de middelbare school maar loopt tegelijk meteen tegen een aantal problemen aan. Op de basisschool wist iedereen wie ze was, op haar nieuwe school niet. Ze wil geen tolk meenemen want dat maakt haar meteen anders. Ze merkt al gauw dat ze niet kan deelnemen aan de gesprekken tussen haar klasgenoten. Als haar beste vriendin Emmelie haar laat vallen merkt ze hoe moeilijk het is om nieuwe vrienden te maken. Toch heeft ze een goede vriendin overgehouden aan het theaterkamp voor dove kinderen en daar merkt ze hoe ze zich helemaal thuis voelt bij haar vriendin Mila en haar familie. Daar is iedereen doof en kan ze gewoon zichzelf zijn. Zoals ik al zei is het een aangrijpend boek om te lezen en zet je vraagtekens bij zoveel gebeurtenissen die voorkomen hadden kunnen worden als er maar meer begrip was. Het is een boek dat eigenlijk op elke school wel aanwezig zou moeten zijn en door elke leraar gelezen zou moeten worden.

Hoor je mij? is onder andere te koop bij Kinderboeken.nl

ISBN: 9789021683423

Auteur: Caja Cazemier, Martine Letterie

Uitgeverij: Ploegsma

* Voor het schrijven van dit artikel hebben we een recensie-exemplaar ontvangen *

Recensie “Het meisje dat naar de sterren luisterde”

Linda~ De afgelopen dagen is het best lekker weer geweest en dan is het heerlijk om met een boek in de tuin te zitten terwijl de kinderen buiten spelen. Ze hebben zich regelmatig vermaakt op de trampoline of in de tuin op zoek naar insecten om te bekijken. Verder zijn er een aantal dagen geweest dat ze zich prima konden vermaken door met water te kliederen. Op dagen dat het net te fris was voor het zwembad functioneerde een emmer water en waterpistolen ook. Eva lijkt op sommige dingen echt veel op mij, zo ook met lezen. Ze zag dat ik lekker aan het lezen was en had het briljante idee om zelf even tot rust te komen met een boek. Het was zo’n geweldig gezicht om te zien. Wij beiden op een ligstoel met een boek en een drankje erbij. Het is zo heerlijk als kinderen gauw tevreden zijn. Omdat Eva een makkelijke lezer is kan ze inmiddels heel wat dikkere boeken lezen. En omdat ze een beetje een dromer is kreeg ze van Uitgeverij Leopold een boek dat perfect bij haar past.

Het meisje dat naar de sterren luisterde

De kaft van het boek is al magisch om te zien en past helemaal bij de titel van het boek. Het meisje op de kaft zou best door kunnen voor Eva, al heeft Eva dan lichtere haren maar toch. Het boek gaat over het dorp Steenvallei, een dorp wat ooit zo vriendelijk en mooi was. Helaas gebeurde er allemaal tragische dingen in het dorp die niemand kon verklaren. Het begon met de grote brand waarbij de bibliotheek in het het dorp helemaal afbrandde. Daarna volgde nog meer vreemde dingen en het hele dorp raakte in verval. Het verhaal gaat vooral over de kinderen uit het weeshuis en hoe de dorpsbewoners inmiddels leefden in armoede. Ineens komt er een weldoener in het dorp die de dorpsbewoners met enige regelmaat voorziet van allerlei lekkers, groenten en fruit. Iets dat ze allemaal heel goed kunnen gebruiken. Gelukkig is iedereen dol op de burgemeester want hij weet overal een oplossing voor. Maar is iedereen wel dol op hem, en is hij wel zo goed als men denkt? Het boek is aangrijpend maar tussen de regels door kun je veel meer lezen. Anthea krijgt binnenkort de leeftijd waarop ze het weeshuis zal moeten verlaten en dan volgt er een beslissing die alles verandert. Het verhaal gaat over de liefde voor elkaar en de wens dat het dorp weer zo vriendelijk en mooi wordt zoals het ooit was. Maar gaat dat lukken als er verkeerde conclusies getrokken worden en mensen elkaar niet vertrouwen? Zal het iedereen lukken om er weer een levendig dorp van te maken zonder armoede?

Het meisje dat naar de sterren luisterde is onder andere te koop bij Kinderboeken.nl

ISBN: 9789025883058

Uitgeverij: Leopold

Auteur: Kelly Barnhill

* Voor het schrijven van dit artikel hebben we een recensie-exemplaar ontvangen *